Το πράγμα φαινόταν από χιλιόμετρα. Ο Νεοζηλανδός Finn Andrews είχε το ταλέντο, πίστεψε στον εαυτό του, ρισκάρισε και δικαιώθηκε. Και εξηγούμαι… Όταν από τα 17 σου σε καλούν να ταξιδέψεις στο Λονδίνο, δηλαδή 18131 klm (11390 miles) μακριά απ’ το σπίτι σου στο Auckland για να κάνεις δίσκο σημαίνει κάτι παραπάνω απ’ το «μας άρεσες» ή «ότι το χεις» και παραπέμπει περισσότερο μάλλον στο « στον ουρανό σε γυρεύαμε στη γη σε βρήκαμε». Όπερ και εγένετο.
Οι Veils το 2001 υπογράφουν με την Blanco Y Negro, παράρτημα της Warner, και το ταξίδι ξεκινά. Έχοντας ήδη 3 promo στον ενεργητικό τους αλλάζουν χέρια το 2003 - όχι και με τον καλύτερο τρόπο είναι η αλήθεια κρατώντας ωστόσο τα δικαιώματα των τραγουδιών - υπογράφοντας με τον κολοσσό που ακούει στο όνομα Rough Trade Records και τον Φλεβάρη του 2004 – κι ενώ είχαν προηγηθεί ήδη 3 επιπλέον singles - κάνουν το πρώτο μπαμ με το “The Runaway Found”. Οι περιοδείες ξεκινάνε και σιγά σιγά αρχίζουν να γίνονται γνωστοί στο indie κοινό και να κερδίζουν συμπάθειες στον χώρο.
Δώστε βάση σε :
Παρόλο που η πρώτη τους δισκογραφική δουλειά αποσπά αρκετά καλές κριτικές, ο Finn - ίσως και κουρασμένος απ τις συνεχόμενες μεταβάσεις από παραγωγό σε παραγωγό - δεν νιώθει ιδιαίτερα ικανοποιημένος τόσο με το αποτέλεσμα όσο και με την πορεία που έχει πάρει η μπάντα κι έτσι αποφασίζει να προβεί σε κάποιες ριζικές αλλαγές. Εξάλλου αυτός που ηγείται, ακολουθεί τον ένστικτο του και γνωρίζει ότι οι επιλογές είναι για να γίνονται κι οι αποφάσεις για να παίρνονται. Έτσι το σχήμα αλλάζει και στην θέση των Adam Kinsella(bass) έρχεται η πανέμορφη Sophia Burn, του Oli Drake(guitar) o Dan Raishbrook, του Ben Woollacott(drums) o Henning Dietz και ταυτόχρονα προστίθεται ένα 5ο μέλος και πολύ καλός παιδικός φίλος του Finn o Liam Gerrard(keybords). Το αποτέλεσμα ? “Nux Vomica”. Τουτέστιν 2ο άλμπουμ. Πιο σκοτεινό μα και πιο μελωδικό, πιο δυνατό μα και πιο ιδιαίτερο, κυρίως όμως τόσο μα τόσο εθιστικό. Εν ολίγοις οι διθύραμβοι έδιναν και έπαιρναν και κριτικοί με ειδικούς έψαχναν να βρουν από πού τους ήρθε. Βλέπετε δεν είναι κι ότι πιο συνηθισμένο μια μπάντα που γκρεμίστηκε κατά τα ¾ να ξαναχτισθεί και μέσα σε τόσο σύντομο χρονικό διάστημα(του ενός χρόνου) να βγάλει τέτοια δισκάρα! Τρανή απόδειξη οι αριθμοί:16 μήνες περιοδεία, 15 χώρες και πάνω από 250 εμφανίσεις. Δεν είναι δα και μικρό το κατόρθωμα. Ε, τι λέτε ? Πλέον είχαν καταξιωθεί τόσο στη συνείδηση του κόσμου όσο και στο δύσκολο rock μουσικό στερέωμα.
Ακούστε οπωσδήποτε :
Η ξαφνική φυγή - για προσωπικούς λόγους - του Liam Gerrard στα μέσα της τουρνέ δεν έδειξε να τους πτοεί κι έτσι το 4μελές πλέον σχήμα συνέχισε να δουλεύει με σκληρούς ρυθμούς. Έτσι τον Απρίλη του 2009 και μετά από μόλις 3 βδομάδες ηχογραφήσεων(παρακαλώ!) κυκλοφορούν το “Sun Gangs”, που κατά πολλούς θεωρείται η πιο μεστή δουλειά τους μέχρι σήμερα. Βέβαια για να λέμε τα σύκα σύκα και την σκάφη σκάφη όταν κρύβεται πίσω απ’ την παραγωγή ο Graham Sutton τότε όλα γίνονται πιο εύκολα και πιο όμορφα. Ο Finn Andrews κι παρέα του πιο ώριμοι, γοητευτικοί και ευαίσθητοι από ποτέ. Το album κατατάσσεται μέσα στο top της χρονιάς κι οι Veils καθιερώνονται δικαιότατα ως ένα απ’ τα κορυφαία συγκροτήματα της νέας χιλιετίας!
Προσέξτε :
p.s.1 Θεώρησα καλό να αποφύγω την κριτική τόσο στο τεχνικό κομμάτι(δομή, ενορχήστρωση) όσο και το στιχουργικό μιας δεν έχω τις ανάλογες γνώσεις να κρίνω και να πάρω θέση. Γι αυτό άλλωστε υπάρχουν οι ειδικοί.
p.s.2 Από τον Μάρτη του 2009 και έπειτα νέος drummer είναι ο Raife Burchell
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου