The Vicious Kind (2009)

Γυρισμένη στον αμερικάνικο βορρά και συγκεκριμένα στο πανέμορφο Norfolk μία κωμόπολη του Connecticut, το “Vicious Kind” του Lee Toland Krieger δεν μπορεί να χαρακτηριστεί σε καμία περίπτωση ως ταινία “σταθμός” του αμερικάνικου ανεξάρτητου κινηματογράφου, αλλά είναι δεδομένο πως με την ειλικρίνεια που αποπνέει θα κερδίσει την συμπάθεια του θεατή αφήνοντας του παράλληλα μία αίσθηση κάθαρσης και γαλήνης.

The Sinclaire Family…

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα με τη σειρά ο Caleb Sinclaire(εξαιρετικός ο Adam Scott ) ένας πικρόχολος, κυνικός και γενικότερα ιδιόρρυθμος χαρακτήρας που εργάζεται “as a construction-worker”(ελληνιστί: χτίστης-οικοδόμος) βλέπει την ζωή του να καταρρέει συστηματικά. Φρεσκοχωρισμένος και πάσχων από αϋπνίες οδεύει με μαθητική ακρίβεια στα πρόθυρα της αυτοκαταστροφής. Αποκομμένος απ’ τα κοινά και απομονωμένος σ’ ένα μικρό διαμέρισμα μοιάζει να έχει χάσει κάθε ενδιαφέρον ύπαρξης. Ο αδερφός του Peter(Alex Frost) ακριβώς το αντίθετο. Μαθητής κολλεγίου, κοντά στα 20, ντροπαλός και συνεσταλμένος, αγαθός και άφθαρτος, μαζεμένος και συντηρητικός. Για τον ίδιο η ζωή τώρα ξεκινά.

Τι κι αν το δέσιμο στην μεταξύ τους σχέση δεν είναι το ιδανικό, “ο μικρός αδερφός είναι πάντα ο μικρός αδερφός”. Εξού κι ο μεγάλος νιώθει την ευθύνη να τον προστατέψει ακόμα κι αν χρειαστεί να τον πληγώσει. Να  τον σκληρύνει, να τον πονηρέψει. Γι αυτό άλλωστε - λίγο προτού παραλάβουν την Emma (Brittany Snow) τον δεσμό του Peter και κατευθυνθούν προς την γενέτειρα τους για την “Thanksgiving Day*” - του εφιστά την προσοχή και με άφθονη δόση σωβινισμού τον συμβουλεύει: “You know there are whores, right? All of them. Actually every woman you've ever known and every woman you'll ever meet - Grandma, Aunt Ellen even Mom. The fact that they're related to us doesn't make any difference. Cause at the end of the day, given the right set of events, they will fuck you over. For the sole reason that they have a vagina, and they can.”

Ανάμεσα τους ο Ronald (J.K Simmons), ο πατέρας τους, το μοναδικό κοινό στοιχείο,  το γονιδιακό. Ο στυλοβάτης της φαμίλιας, ο συνδετικός τους κρίκος. Σωστά ? Λάθος! Καθότι χήρος ο πατήρ, αποκομμένος από κοινού τα τελευταία 8 χρόνια με τον πρωτότοκο και στα όρια της απλής συνύπαρξης με τον Βενιαμίν. Χωρίς ίχνος κατανόησης, χωρίς δράμι αυτοκριτικής. Απλά συμβιβασμένος με την πραγματικότητα.

Poor Emma…

Προερχόμενη από “fucked up” οικογένεια, βυθισμένη στο αλκοόλ, όπου μάνα και πατέρας κοιμούνται και ξυπνούν κυριολεκτικά με το μπουκάλι αγκαλιά η Emma επιζητά την ηρωική έξοδο. Γλυκιά και απλή, ευγενική και καλοσυνάτη. Το κολλέγιο για την ίδια σανίδα σωτηρίας και συναισθηματικά ο Peter δείχνει ως η ιδανική επιλογή. Για τον Caleb όμως δεν αποτελεί την εξαίρεση. Βράζει κι αυτή στο ίδιο καζάνι. Διότι σου λέει : (1^ον)αυτή παράτησε τον fraternity bro του Peter για να είναι μαζί. Τι την εμποδίζει λοιπόν να υποπέσει ξανά στο ίδιο ατόπημα ? (2^ον)Αφού οι φήμες του πανεπιστημίου λένε ότι τριγυρνάει στις αδελφότητες και ξενοκοιμάται από δω κι από κει. Άρα γιατί να μην αντικατοπτρίζουν την πραγματικότητα ? (3^ον)Μα κυρίως επειδή ο ίδιος Caleb πληγώθηκε και απατήθηκε από τη μακροχρόνια σχέση του. Επομένως γιατί να μην έχει την ίδια “τύχη” κι ο μικρός ? Είπαμε “even mom”….!

Είπα αρκετά, ίσως και περισσότερα απ’ όσα έπρεπε άλλα μόνο σε σχέση με τα χαρακτηριστικά των πρωταγωνιστών. To story είναι μια άλλη εντελώς υπόθεση. Σας την συνιστώ ανεπιφύλακτα και χωρίς δεύτερες σκέψεις.

p.s.1 απολαυστικός ο διάλογος με την πόρνη… όσοι δείτε θα καταλάβετε

p.s.2 έργο που κέρδισε τόσο τους κριτικούς όσο και το δύσκολο κοινό του  “Sundance Festival” αν μη τι άλλο χρήζει προσοχής.

*Thanksgiving = αμερικάνικη παραδοσιακή γιορτή γνωστή σε μας και ως “Γιορτή των Ευχαριστιών”