Calais: το βορειότερο σημείο της Γαλλίας πριν την Dunkerque και 22 μόλις μίλια απέναντι απ’ το Dover της Μεγάλης Βρετανίας. Το λιμάνι της ευρύτερης περιοχής πέραν της εμπορικής και τουριστικής του χρήσης, αποτελεί και χώρο συγκέντρωσης εκατοντάδων λαθρομεταναστών που επιζητούν μια ευκαιρία για να περάσουν στην άλλη πλευρά της Μάγχης, για ένα καλύτερο αύριο. Πώς ? Μα αν διαθέτεις 500 € και καλές αναπνοές τότε ίσως υπάρχει ελπίδα. Δηλαδή τα χρήματα για τον μεσάζοντα που θα σου βρει το φορτηγό για να τρυπώσεις κι οι αναπνοές για την πλαστική σακούλα που θα περάσεις στο κεφάλι έτσι ώστε να μην σε εντοπίζουν ανιχνευτικά όργανα και σκυλιά.
Αυτό επιχειρεί κι ο Bilal(Firat Ayverdi) ένα 17χρονο παιδί απ’ το Κουρδιστάν που έχει καταφθάσει παράνομα στο Calais έχοντας διανύσει ποδαράτα κοντά στα 4000 χμ. Δικός του προορισμός το Λονδίνο και αυτοσκοπός του να βρεθεί κοντά στην αγαπημένη του Μίνα(Derya Ayverdi). Κάνει την απόπειρα κι αποτυγχάνει μα κάτω δεν το βάζει. Όντας πολίτης χώρας σε εμπόλεμη κατάσταση δεν απελαύνεται άμεσα. Αγναντεύει την θάλασσα, βλέπει τις αγγλικές ακτές να αχνοφαίνονται και μονομιάς αποφασίζει την υπέρβαση να κάνει. Ποια ? Μα να διασχίσει το κανάλι… κολυμπώντας φυσικά! Το τοπικό κολυμβητήριο που θα βρει σε χώρο προετοιμασίας θα μετατραπεί. Σύμμαχος του στο ακατόρθωτο ο - νυν προπονητής και πρώην πρωταθλητής του υγρού στίβου - 40αρης Simon(Vincent Lindon). Τι κι αν τον προειδοποιεί για την απόσταση, τις ώρες, τα ρεύματα, τους βαθμούς που επικρατούν στο νερό ? “I pay for lessons” του απαντά ο Bilal και τον αποστομώνει. Στο μυαλό του δεν υπάρχει το “μπορώ (?)” μιας και το “θέλω” εδρεύει και κατοικεί εδώ και καιρό.
Ο Simon βιώνει την δική του θλίψη και μοναξιά καθότι η έκδοση διαζύγιο του με τη καθηγήτρια αγγλικών Marion(Audrey Dana) είναι στα σκαριά. Η ψυχολογία του υπό του μηδενός κι ο ίδιος μέρα με τη μέρα πιο νωθρός. Ο Bilal μοιάζει ως «μάννα εξ ουρανού» για την περίπτωση του. Καθότι ο “κόουτς” ανενεργός, αποστασιοποιημένος και αδρανής. Ενώ η “δασκάλα” δυναμική και ευαισθητοποιημένη, αποφασιστική και ευσυνείδητη. Να ξημεροβραδιάζεται σε σταθμούς και λιμάνια για να μοιράζει νερό και τροφή στους “παρείσακτους” η ακτιβίστρια Marion κι ο ίδιος άπραγος κι αμέτοχος να παρακολουθεί. Άρα η βοήθεια στον μικρό το εισιτήριο του, η τελευταία του ευκαιρία για να ρεφάρει και να την κερδίσει πίσω.
Μαθαίνοντας όμως τον πραγματικό σκοπό του Bilal θα νιώσει τόσο μικρός κι ασήμαντος που με περίσσια δόση αυτοκριτικής στην πρώην σύζυγο θα ομολογήσει “ Αυτός περπάτησε 4000 χμ ως εδώ και θέλει να περάσει κολυμπώντας απέναντι για να βρει το κορίτσι του. Κι εγώ όταν έφυγες δεν μπόρεσα ούτε το δρόμο να περάσω για να σε σταματήσω”. Πραγματική κατάθεση ψυχής κι “αφύπνιση” μαζί ! Ενστικτωδώς λοιπόν θα αποφασίσει να αντιδράσει, τον καιροσκόπο μέσα του θα σκοτώσει και θ’ αναλάβει δράση. Αψηφώντας νόμους και συνθήκες, θα ρισκάρει την επαγγελματική του καριέρα και την προσωπική του ζωή. Μα μέσω της θέλησης του μικρού θα βρει τον δικό του λόγο ύπαρξης….
p.s. Τα συγχαρητήρια μου στον σκηνοθέτη Philippe Lioret για 3 λόγους :
α) Για την επιλογή θέματος
β) Για την προσέγγιση που κάνει και την κριτική που ασκεί πάνω σ’ αυτό
γ) Γιατί δεν βλέπει μόνο το "δέντρο" μα και το "δάσος"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου